Deze dag werd vroeger gevuld met bijkomen van feestjes en de traditionele familiebezoeken om ‘gelukkig nieuwjaar’ te wensen.
1 januari 2016 was het eerste jaar dat ik niet naar het nieuwjaarsbezoek ging.
Ik voelde een diepe donkere pijn en zag op tegen heel nieuw jaar zonder Jur 💫.
Hoe kon ik ‘gelukkig nieuwjaar’ wensen wanneer ik eigenlijk niet aan een nieuw jaar wilde beginnen zonder hem.
Manlief en dochterlief gingen wel, naar beide families. Ook dat was ook goed.
Die eerste keer was ongeveer 4 maanden na het overlijden van Jur💫. Het was wennen voor sommige familieleden, de traditie van bij elkaar komen werd door mij doorbroken. Er was even geen begrip vanuit een van hen.
‘Iedereen was er, behalve jij!’, die woorden herinner ik me nog.
Dat kwam hard aan, die dag was ik juist bezig met een topper die er nooit meer bij zou zijn.
Ik had alles ‘netjes’ meegedaan, verjaardagen, sinterklaas, kerst. Tijdens deze dagen kon ik mezelf bezig houden met koken en bakken, het thuis gezellig maken. Zo ervaarde dochterlief dat niet alles ophield, dat we alle leuke dingen bleven doen.
Toch wilde ik 1 januari niet meedoen. Die opmerking van het familielid doet geen pijn meer. Ik had destijds geen ruimte voor het verdriet van een ander, buiten ons drietjes. Er wordt ook wel wat van de cirkel rond een rouwend gezin gevraagd. Het gaat niet om begrip en steun van een paar weken.
Het lukt me weer om iedereen een mooi en vooral gezond nieuwjaar te wensen, toch blijft het wennen die eerste dag van een nieuw jaar.
En jij, wat ervaar jij op 1 januari?
Deze vraag hoef je trouwens niet op Insta te beantwoorden hoor, stel de vraag gewoon eens aan jezelf of aan jouw partner.
💚 Liefs,
Jeannette
Geef een reactie