We zijn net terug van een weekje naar de zon. Voordat we weggaan pakken we ook altijd de foto van Jur 💚 in. Die zetten we dan op een centrale plek, net als thuis.
Het fotolijstje is al een keer verwisseld in de loop van de 7 jaar. Dat lijstje gaat wel met de tijd mee, en hierdoor besef ik dat we hem al zo lang moeten missen.
Ook de rugzak, die Jur had uitgekozen voor groep 8 nemen we altijd mee. De rugzak is al een keer doorweekt geweest doordat de thermosfles met warme choco lekte tijdens een sneeuwschoenwandeling, ook is deze bijna door de zee meegenomen toen we even niet zaten op te letten.
De afgelopen week kreeg ik een herinnering van facebook van onze eerste vakantie zonder Jur 💚 in Frankrijk 7 jaar geleden (zie eerdere post) Wat een verschil in het beleven van de vakanties. Toen voelden we zo de onmacht en hoe moesten we verder? We probeerden zo hard de draad weer op te pakken. Dat is na verloop van tijd veranderd, het was hard werken voor ons alle drie.
Wat er nu vooral overheerst is de liefde voor Jur 💚.
Terug naar gisteren, de laatste dag van de vakantie en dan de leukste souvenirtjes uitzoeken.
We nemen er dan ook altijd een souvenirtje mee voor ‘bij Jur’.
Dit keer hebben we een klein Grieks stoeltje uitgekozen. Voor ons symboliseert het stoeltje de gastvrijheid en de vriendelijkheid van de Grieken. Vooral ook die lege stoel, die er bij ons altijd zal zijn 💚.
Wie zit er bij jou op de lege stoel? Hoe ga jij met deze lege stoel om? Zou je daarover een keer willen praten of heb je een specifieke hulpvraag? Neem dan contact met mij op#rouwbegeleiding
Liefs,
Jeannette 💚
Geef een reactie